Het Park

Het regent. Nog stond. Dat was genoeg gierzwaluw en maakte iedereen die in het straat haast om naar shuilplaatsen te lopen. Hoewel de zon scheen maar er was geen obstakel voor regen. Ja, het was toch 9 uur 's morgens. De tijd die veel mensen hun activiteiten liepen. Zoals naar de kantoor, school, en ook sport te doen. Regen kwam en dan maakte de situatie onveilig. Hij kwam plotseling. Volgens de weerberichten op 6 uur 's morgens kwam het mooi weer vandaag. Alle mensen hoefden niet te zorgen om hun activiteiten te doen. Doch dat was niet geldig.

Zijn naam was Dani. Deze man liep naar plaats welke hij werkte. Een paraplu beschermte hem. Een draagtas in zijn rug. Hij was zichtbaar ontspannen. Voor hem, regen was niet een obstakel. Hij beschouwde dat als God zegen. Daarom geniet ervan. Dani was een schrijver. Een advertentie schrijver preciezer. Ja, hij werkte in een advertentie bureau. Zijn kantoor lag in een grote straat. Aan de voorkant van zijn kantoor of tegenover lag een park. Een klein park maar er waren veel bomen. Dat maakten het park groener en koel. Dani vond dat het park belangrijk omdat er waren veel inspiraties als hij in het park zat. En de inspiraties hielpen hij om een schrift te maken. Zonder dat was het moeilijk voor hem. Even het park was uitgezet worden. En dan was er geen zang van vogels die altijd in de bomen zatten en netstelden. Er was geen windstoot die uit bomen kwam ook en natuurlijk was er geen iets groen. Als het gebeurt voelde Dani zich niet lekker in zijn lichaam en treurig. Hij wou een tegenstander worden.

www.abbaye-du-val-dieu.be

“Genoeg gierzwaluw, niet waar?” vroeg een maan aan hem. Een man was Fredi, zijn collega in een dit advertentie bureau.

“Absoluut,” Dani antwoorde vast. “Waarom? Ben je natheid?”

“Ja, een beetje,” antwoordde Fredi terwijl Fredi leidde naar hemd die natheid was. “Hm...heb je dat iets gehoord?”

“Nee? Wat is dat? Is er een nieuw nieuws?”

“Ja, een nieuw nieuws maar het heeft geen relatie met onze beroep. Het is een slechte nieuws,”

“Slechte? Wat slechte? Is er slechts?”

“Ja, dat betreft met dat park,” zei Fredi leidde zijn ogen naar het park in de tegenover.

“Waarom met het park?” vroeg Dani nieuwsgierig. En in zijn hart zei hij: was dat park....nee...onmogelijk...

“Uitgezet,” antwoordde Fredi kort. Dat maakte Dani bleek.

“Waarom?”

Fredi keek naar Dani. Er was een treurig gezicht. Ja, hij wist dat Dani van het park hield.

“Meneer Rosman, eigenaar van het park, hebt dat park verkocht aan de zakenman zodat een gebouw wou gebouwd worden,”

“Waarom Meneer Rosman hebt dat park verkocht?”

“Ik heb gehoord dat hij geld had nodig voor zijn zoon en nu zijn zoon kritisch,”

“Maar waarom deed hij?”

“Dat park is zijn alleen schat,”

Stil. Indewaar. Treurig. Keek hij naar het park. Het park die veel betekenissen voor hem gaf. Het park die een verkoeling gaf. Natuurlijk, veel inspiraties. En nu dat wou gebeurd. Het park wou uitgezet worden. En dat betekent dat hij iets speciaal wou losmaakten. Dani voelde zich hemzelf leeg. Hij liep naar de bureau ongeest. Zijn collega's waren verbazing.

“Wat is er aan de hand, joh?” vroeg Rina.

“Fredi zei me dat het park wou uitgezet, niet waar?”

Rina stil. Zij keek naar Dani. Zij haalde adem in dan,

“Ja, dat is waar,” antwoorde Rina langzaam, “Ik weet dat je dat niet accepteert. En ook alle vrienden hier. Maar we kunnen niets,”

“Ja, we kunnen niets omdat we zijn alleen en kleine bureau en de ondermening dat het park wil uitgezet zeker een grote. Belachelijk!”

“Zeg, maak jezelf kalm, hoor,” zei Robi, “We bidden maar dat de uitgezet niet gebeurd,”

“Ja, zonder actie. En dat je voelt je zinloos!”

Plotseling verliet hij zijn collega's en leidde naar zijn directeur kamer. Misschien, in zijn hersenen, zijn directeur wou zijn klagen horen. Blijkbaar niet. In plaats daarvan zei zijn directeur tegen:

“Beter je werkt dan zorgt niet iets onbelangrijk!”

“Maar dat park is erg betekenis voor me en u weet dat. Kijk, hoewel klein, hij geeft me veel inspiraties en de inspiraties brengen dit bureau altijd een winnaar worden  in advertentie competities! U hoeft dat te realiseren!”

“Ja, ik heb dat gerealiseerd maar je moet naar andere plaatsen verhuizen. We kunnen toch een park maken in deze bureau,”

“Nee, ik denk dat het park is speciaal en belangrijk!”

“Oh, dus dat je opinie. Okee...ik geef nu twee opties. Werk of...ontslaag?”

Dani stil. Hij kon niet antwordden. Zijn directeur alleen glimlach. Hij vond dat hem vervelend. Dus, hij besliste om zijn directeur te verlaten.

Alle dagen, Dani was niet de geest. Hij piekerde alleen het park. Hij voelde zich niet lekker om iets te doen. Het park, volgens hem, als zijn vriendje. Eindelijk koos hij alleen te zitten.

“Hai, vriend,” zei Dani toen hij in het park was. Hij zat en kijk naar omheen. “Ik ben treurig sinds je wilt uitgezet worden. Ik accepteer niet erg. Ik vind dat ik me leeg wil voelen zonder jou. Ik kun niet als je geweest. Ik kun....ah, vergeet maar. Er is niets die ik voor jou kun even ook ze....wat een flauwekul!”

Hij stil dan. Keek naar omheen terug. Zag de vogels vlogen en daarna zitten. In de bomen netstelden zij tijdens zongen. Zo afstembaar te luisteren. Natuur zong. Het geluid was hinder en zuiver. Maakte Dani wou het park niet verlaten. Op den duur voelde hij slaperig en dan sliep.

***

Dani was ontwaakt. Hij keek naar omheen dan realiseerde dat hij nog in het park was. De zon sloeg neer. Koele lucht was zo gevoel. Het waait. Dani voelde zich voortdurend in het park maar hij realisserde dat hij moest werkten. Hij stond dan. Schoot hij op. Maar, hij was indewaar toen hij wist dat hij in de andere milieu. Geen gebouwen, geen straat, geen mensen, geen auto's. Alleen bomen en vogels. Vroeg hij zich af: Waar ben ik?